کانون نویسندگان ایران، کانون صنفی معلمان، اتحادیه‌های کارگری و شماری از کنشگران سیاسی و مدنی در بیانیه‌ای وضعیت جسمانی بهنام موسیوند، زندانی سیاسی، را در پی اعتصاب غذا «بحرانی» توصیف کردند و خواستار رسیدگی به وضعیت او شدند.

کانون نویسندگان ایران در بیانیه‌ای جداگانه نیز نوشت: «‌آنچه بر بهنام موسیوند می‌رود، بارها در زندان‌های ایران تکرار شده است.» پیش‌تر سازمان عفو بین‌الملل نیز با هشدار درباره وضعیت این زندانی سیاسی خواستار «آزادی بدون قید و شرط» او شده بود.

فعالان مدنی و سازمان‌های مدنی در نامه‌ای که روز پنجشنبه ۸ اردیبهشت منتشر شد، تاکید کردند که «دستگاه‌ گوارش بهنام موسیوند به‌شدت خونریزی کرده و حال او وخیم است».

فعالان مدنی و سازمان‌های حقوق بشری با ابراز نگرانی از وضعیت بهنام موسیوند، نوشتند: «با توجه به حوادث غمبار پیش‌ آمده در زندان‌های ایران از جمله کوتاهی و قصور مستقیم مقامات زندان که در موارد بسیار موجب مرگ تعدادی از زندانیان از جمله مرگ بهنام محجوبی و بکتاش آبتین را فراهم آورده است، ما نگرانی عمیق خود را از شرایط پیش آمده برای بهنام موسیوند اعلام می‌داریم.»

آنان همچنین تاکید کردند که هرگونه کوتاهی مسئولان زندان ممکن است موجب خلق حادثه غمبار دیگری شود و در آن صورت، هیچ‌ توجیهی پذیرفته نخواهد بود.

برخی منابع آگاه از انتقال بهنام موسیوند به بیمارستان طالقانی تهران در روز ۶ اردیبهشت خبر داده‌اند اما کانون نویسندگان ایران می‌گوید «در بیمارستان طرف قرارداد زندان و با حضور ماموران امنیتی، خانواده و نزدیکان موسیوند نمی‌توانند در جریان روند درمان او قرار گیرند یا بر آن نظارت داشته باشند».

کانون نویسندگان ایران در بیانیه خود با تاکید بر اینکه محروم کردن زندانی از درمان «جنایت» است، نوشت: «آنچه بر بهنام موسیوند می‌رود، بارها در زندان‌های ایران تکرار شده و در برخی موارد به فاجعه انجامیده است. فاجعه‌ای که در قتل بکتاش آبتین، شاعر، فیلم‌ساز و عضو کانون نویسندگان ایران نیز تکرار شد و در روزهای پایانی فروردین‌ماه سال جاری به مرگ مهدی صالحی قلعه شاهرخی، از بازداشت‌شدگان دی‌ماه ۹۶، منتهی شد.»

بهنام موسیوند، فعال مدنی و سیاسی، شهریورماه ۱۳۹۸ در دادگاه انقلاب تهران با اتهام‌هایی همچون «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» و «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به شش سال حبس محکوم شد. او در حالی دوران محکومیت خود را در زندان سپری می‌کند که مشکل کلیه و پروستات دارد و از آذرماه سال ۱۴۰۰ تاکنون حالش وخیم‌تر شده است.

پیش‌تر، سازمان عفو بین‌الملل نیز در یک گزارش تحقیقی با عنوان «در اتاق انتظار مرگ؛ مرگ‌های در پی محرومیت از مراقبت‌های پزشکی در زندان‌های ایران» اعلام کرده بود مقام‌های مسئول در زندان‌های ایران با محروم کردن عمدی زندانیان بیمار از مراقبت‌های پزشکی و امتناع از تحقیق و پاسخگویی در مورد مرگ این افراد در زندان، به‌طرز تکان‌دهنده‌ای حق زندگی افراد را نقض می‌کنند. بر اساس این گزارش، ۶۴ نفر از ۹۶ زندانی‌ که عفو بین‌الملل گزارش‌های مربوط به آن‌ها را بررسی کرده است، در داخل زندان جان باخته‌اند.